ฉันก็แค่คนหนึ่ง เป็นคนธรรมดา
ออกตามหาชีวิตที่หล่นหาย
แบกใจที่เดียวดาย บอกตัวเองต้องไหว
อีกไกลแค่ไหน ข่มใจให้พ้นไปได้อีกวัน
กลางผู้คนมากมาย
แล้วฉันก็ได้พบกับคนนั้น ให้ฉันยังอยากหายใจ
แต่คงหวังเกินไป
เพราะในตอนสุดท้ายเธอจากฉันไป อีกครั้งที่ต้องเดียวดาย
เหมือนฉันกำลังโดนคำสาป ให้โดดเดี่ยวไม่เหลือใคร
กี่คนที่ข้างกาย วันเวลาผ่านไปก็เริ่มจางหาย
สุดท้ายก็เหลือเพียงแค่ตัวฉัน
แค่ตัวฉัน
อาจเป็นเพราะ ฉันดีไม่พอ
ที่จะขอให้เธอเคียงข้างกาย
หมดความหมาย ทุกอย่างทลาย
สลายกลายเป็นเพียงรอยน้ำตา
เพราะใจฉันไม่เคยลืมเรื่องวันนั้น
และฉันไม่อาจย้อน
รักที่เธอบอก ความจริงแล้วมันมีใช่ไหม
เพราะฉันไม่แน่ใจ
ว่าทำไมแล้วเธอเลือกเดินไปกับเขา
ร้อยเหตุผลที่พูดมา เหมือนกรีดแทง
เธอร่ำลาและหายไปไม่ย้อนมา
แค่ฉันที่ต้องมีน้ำตา กับใจที่สลาย
อาจเป็นเพราะฉันดีไม่พอ
ที่จะขอให้เธอเคียงข้างกาย
หมดความหมาย ทุกอย่างทลาย
สลายกลายเป็นเพียงรอยน้ำตา
คงเป็นเพราะฉันนั้นดีไม่พอ
ที่จะขอให้เธอยืนข้างกาย
ไร้ความหมาย รักเธอมากเท่าไร
สุดท้ายก็เหลือเพียงตัวฉันเอง
แค่ตัวฉัน
ความผิดหวัง
เพราะใจฉันไม่เคยลืมเรื่องวันนั้น
และฉันไม่อาจย้อน